قرآن کریم، انبیاءالهى(ع) را به عنوان رهبران مردم معرفى کرده و در تمامى زمینه هاى اعتقادى، نظامى و سیاسى، اطاعت از آنان را بر تمامى مردم واجب کرده است. و مى فرماید: «ما هیچ پیامبرى را نفرستادیم، مگر براى این که به فرمان خدا، از وى اطاعت شود.» (نساء، 64) از طرفى دیگر جوامع بشرى در آتش اختلاف سوخته و مى سوزند و ملتهانیز از اختلاف وتفرقه رنج مى برند و از سوى دیگر، خود آنان قادر به رفع اختلاف، از میان خودشان نیستند; چرا که علم آن ها به حقایق عالم از هر جهت محدود بوده و خودخواهى ها، ظلم و فساد و... کمتر اجازه وحدت آنان را مى دهد; ولى انبیاء الهى که علمشان، از دریاى بى پایان علم الهى سرچشمه مى گیرد و هرگز به «خود» دعوت نمى کنند، بلکه مردم را فقط به «خدا» دعوت مى کنند،مى توانند نقش بسیار مهمّى، به عنوان رهبران الهى، در بر طرف ساختن اختلاف هاى مردم داشته و آنان را در مقابل دشمنان دین و خدا، متحد سازند.
نویسنده » داود » ساعت 8:42 عصر روز شنبه 86 مرداد 6
تشیع علوی و تشع صفوی - دکتر شریعتی
(هفتم خرداد 1386 ساعت 15:32 بعد از ظهر) |
|
|
نویسنده » داود » ساعت 8:42 عصر روز شنبه 86 مرداد 6
امام صادق (علیه السلام) می فرماید)اذا خرج القائم یقوم بامر جدبد و کتاب جدید و سنه جدید و قضاء جدید) هنگامی که قائم خروج کند امر تازه , و کتاب تازه و روش تازه و داوری تازه ای با خود می اورد(اثبات الهدی, شیخ حر عاملی , ترجمه احمد جنتی , دارالکتب اسلامیه ج 7 ص 83 )
یعنی در ان زمان اسلام را انچنان از لابلای انبوه خرافات و تحریفات و تفاسیر نادرست بیرون می اورد که گویی بنایی کاملا نو و جدید ساخته است .
در مورد کتاب جدید نه مفهوم ان است که که یک کتاب اسمانی جدید بر او نازل می شود چرا که امام قائم است و حافظ دین نه پیامبر و اورنده کتاب جدید بلکه قران را چنان از زوایای تحریفهای معنوی و تفسیرهای نادرست بیرون می کشد که می توان نام کتاب جدید بر ان گذاشت .(حکومت جهانی مهدی (عج) , ایت الله العظمی مکارم شیرازی ,ج یازدهم , انتشارات نسل جوان ,سال 1380؛ ص 285)
ادامه مطلب فوق را در وبلاگ زیر مطالعه فرمایید
http://www.velayatefaghih.parsiblog.com/
نویسنده » داود » ساعت 8:40 عصر روز شنبه 86 مرداد 6
در خانواده امام رضا-علیه السلام-و در محافل شیعه، از حضرت جواد-علیه السلام-به عنوان مولودى پرخیر و برکتیاد مىشد. چنانکه «ابو یحیاى صنعانى» مىگوید: روزى در محضر امام رضا-علیه السلام-بودم، فرزندش ابو جعفر را که خردسال بود، آوردند. امام فرمود: «این مولودى است که براى شیعیان ما، با برکتتر از او زاده نشده است» .
گویا امام، به مناسبتهاى مختلف، از فرزند ارجمند خود با این عنوان یاد مىکرده و این موضوع در میان شیعیان و یاران امام رضا-علیه السلام-معروف بوده است، به گواه اینکه دو تن از شیعیان بنام «ابن اسباط» و «عباد بن اسماعیل» مىگویند: در محضر امام رضا-علیه السلام-بودیم که ابو جعفر را آوردند، عرض کردیم: این همان مولود پرخیر و برکت است؟ حضرت فرمود: «آرى، این همان مولودى است کهدر اسلام با برکتتر از او زاده نشده است» .
باز «ابو یحیاى صنعانى» مىگوید: در مکه به حضور امام رضا-علیه السلام-شرفیاب شدم، دیدم حضرت موز را پوست مىکند و به فرزندش ابو جعفر مىدهد. عرض کردم: این همان مولود پرخیر و برکت است؟ فرمود: «آرى، این مولودى است که در اسلام مانند او، و براى شیعیان ما، بابرکتتر از او زاده نشده است» .
شاید در بدو نظر تصور شود که مقصود از این حدیث این است که امام جواد از همه امامان قبلى براى شیعیان، با برکتتر بوده است، در حالى که چنین مطلبى قابل قبول نیست، بلکه بررسى موضوع و ملاحظه شواهد و قرائن، نشان مىدهد که ظاهرا مقصود از این حدیث این است که تولد حضرت جواد در شرائطى صورت گرفت که خیر و برکتخاصى براى شیعیان به ارمغان آورد، بدین معنا که عصر امام رضا-علیه السلام-عصر ویژهاى بوده و حضرت در تعیین جانشین خود و معرفى امام بعدى، با مشکلاتى روبرو بوده که در عصر امامان قبلى، بى سابقه بوده است، زیرا از یک سو پس از شهادت امام کاظم-علیه السلام-گروهى که به «واقفیه» معروف شدند، بر اساس انگیزههاى مادى، امامتحضرت رضا-علیه السلام-را انکار کردند و از سوى دیگر امام رضا-علیه السلام-تا حدود چهل و هفتسالگى داراى فرزند نشده بود و چون احادیث رسیده از پیامبر حاکى بود که امامان دوازده نفرند که نه نفر آنان از نسل امام حسین خواهند بود، فقدان فرزند براى امام رضا-علیه السلام-، هم امامتخود آن حضرت، و هم تداوم امامت را زیر سؤال مىبرد و واقفیه این موضوع را دستاویز قرار داده امامتحضرت رضا-علیه السلام-را انکار مىکردند.
گواه این معنا، اعتراض «حسین بن قیاما واسطى» به امام هشتم در اینمورد، و پاسخ آن حضرت است. «ابن قیاما» که از سران «واقفیه» بوده است ، طى نامهاى به امام رضا-علیه السلام-او را متهم به عقیمى کرد و نوشت: چگونه ممکن است امام باشى در صورتى که فرزندى ندارى؟ !
امام در پاسخ نوشت: از کجا مىدانى که من داراى فرزندى نخواهم بود، سوگند به خدا، بیش از چند روز نمىگذرد که خداوند پسرى به من عطا مىکند که حق را از باطل جدا مىکند .
این شگرد تبلیغى از طرف «حسین بن قیاما» (و دیگر پیروان واقفیه) منحصر به این مورد نبوده است، بلکه این معنا به مناسبتهاى مختلف و در موارد گوناگون تکرار مىشده و امام رضا-علیه السلام-همواره سخنان و دلائل آنان را رد مىکرده است ، تا آنکه تولد حضرت جواد به این سمپاشیها خاتمه داد و موضع امام و شیعیان که از این نظر در تنگنا قرار گرفته بودند، تقویت گردید و اعتبار و وجهه تشیع بالا رفت .
وسوسههاى واقفیه و دشمنان خاندان امامت در این مورد، به حدى بود که حتى پس از ولادت حضرت جواد که واقفیه را خلع سلاح کرد، گروهى از خویشان امام رضا-علیه السلام-طبعا بر اساس حسد ورزیها و تنگ نظریها-گستاخى را به جایىرساندند که ادعا کردند که حضرت جواد، فرزند على بن موسى نیست! !
آنان در این تهمت ناجوانمردانه و دور از اسلام، براى مطرح کردن اندیشههاى پنهانى خویش، جز شبهه عوامفریبانه عدم شباهت میان پدر و فرزند از نظر رنگ چهره! چیزى نیافتند و گندمگونى صورت حضرت جواد را بهانه قرار داده گفتند: در میان ما، امامى که گندمگون باشد وجود نداشته است! امام هشتم فرمود: او فرزند من است. آنان گفتند: پیامبر اسلام (ص) با قیافه شناسى داورى کرده است ، باید بین ما و تو قیافه شناسان داورى کنند. حضرت (ناگزیر) فرمود: شما در پى آنان بفرستید ولى من این کار را نمىکنم، اما به آنان نگویید براى چه دعوتشان کردهاید...
یک روز بر اساس قرار قبلى، عموها، برادران و خواهران حضرت رضا-علیه السلام-در باغى نشستند و آن حضرت، در حالى که جامهاى گشاده و پشمین بر تن و کلاهى بر سر و بیلى بر دوش داشت، در میان باغ به بیل زدن مشغول شد;گویى که باغبان است و ارتباطى با حاضران ندارد.
آنگاه حضرت جواد-علیه السلام-را حاضر کردند و از قیافه شناسان درخواستنمودند که پدر وى را از میان آن جمع شناسایى کنند. آنان به اتفاق گفتند: پدر این کودک در این جمع حضور ندارد;اما این شخص، عموى پدرش، و این، عموى خود او، و این هم عمه اوست، اگر پدرش نیز در اینجا باشد باید آن شخص باشد که در میان باغ بیل بر دوش گذارده است، زیرا ساق پاهاى این دو، به یک گونه است! در این هنگام امام رضا-علیه السلام-به آنان پیوست. قیافه شناسان به اتفاق گفتند: پدر او، این است!
در این هنگام على بن جعفر، عموى حضرت رضا، از جا برخاست و بوسه بر لبهاى حضرت جواد زد و عرض کرد: گواهى مىدهم که تو در پیشگاه خدا امام من هستى . بدین ترتیب یکبار دیگر توطئه و دسیسه مخالفان امامتبراى خاموش ساختن نور خدا، با شکست روبرو شد و خداوند آنان را رسوا ساخت.
نویسنده » داود » ساعت 8:39 عصر روز شنبه 86 مرداد 6
زن دوم مثل انرژی هسته ایی میمونه...با اینکه حق مسلم ماست اما اجازه دستیابی به ما نمیدن... حتی در حد تحقیقات...!!!
زندگی مثل بازی گل یا پوچ است با تو گل و بی تو پوچ
اگه شکلات بودی شیرین ترین بودی اگه عروسک بودی بغل ترین بودی اگه ستاره بودی روشن ترین بودی و تا زمانی که دوست منی عزیزترینی
خیلی سخته که بغض داشته باشی ، اما نخوای کسی بفهمه ... خیلی سخته که عزیزترین کست ازت بخواد فراموشش کنی ... خیلی سخته که روز تولدت ، همه بهت تبریک بگن ، جز اونی که فکر می کنی به خاطرش زنده ای ... خیلی سخته که غرورت رو به خاطر یه نفر بشکنی ، بعد بفهمی دوست نداره
چشمات را برای زندگی می خواهم اسمت را برای دلخوشی می خوانم دلت را برای عاشقی می خواهم صدایت را برای شادابی می شنوم دستت را برای نوازش پایت را برای همراهی می خواهم عطرت را برای مستی می بویم خیالت را برای پرواز می خواهم و خودت را نیز برای پرستش
خدایا ، مرا قلبی ببخش ، که برای دیگران بتپد ، با اشک دیگران اشک بریزد ، از شادی دیگران شاد شود و رنج دیگران را رنج خود بداند ، قلبی که مرا با تمام آفرینش ، پیوند بزند . آمین
آنکس که میگفت دوستم دارد، عاشقی نبود که به شوق من آمده باشد ، رهگذری بود که روی برگهای خشک پائیزی راه میرفت ، صدای خش خش برگها همان آوازی بودکه من گمان میکردم میگوید : دوستت دارم
پسره داشت گریه می کرد باباش پرسید چی شده؟ گفت عاشق شدم! باباش گفت حالا عاشق کی هستی؟ گفت هر کی شما صلاح بدونید!
جشنواره فیلمهای افغانستان : 1- یک تکه نان برای 10 نفر (مستند) 2 - دیشب بی بی تو دیدم شاه مقسود (خانوادگی ) 3 - دخترک ناس فروش ( اجتماعی ) 4 - چند میگیری کنده کاری کنی ؟ ( سیاسی ) 5 - ناس ، عشق ، موتور گازی (کمدی) 6 - کابُل بدون توقف (عشقی ) 7 - تا حالا موز خوردی (غمگی
دو تا ماشین با هم تصادف می‌کنند. افسر میاد و می‌پرسه: کدومتون مقصر بودید؟ بنده‌خدا میگه: والله من خواب بودم ندیدم، از ایشون بپرسید. !!!
باید که دیده باشی من ماندم وجدایی من منتظر نشستم شاید شبی بیایی مثل نگاه سردی در کوچه های شعرم بر سنگفرش چشمت جا مانده رد پایی در اجتماع این خط من بودمو دو سایه عزیزم رفتی ودوباره تنها من ماندم وجدایی
نویسنده » داود » ساعت 3:52 عصر روز پنج شنبه 86 مرداد 4
